Zâriyât suresi türkçe okunuş sesli takip

Kuranı kerimin 51 sıradaki 51. suresi olan Zâriyât suresinin Kolay ezberleme ve doğru okuma için türkçe okunuşu ile latin harflerle yazılışını ve anlamını en kolay anlaşılan şekilde biraraya getirdik. dilerseniz mp3 olarak bu sureyi indirebilirsiniz. Allah Blogumdan faydalananlara zihin açıklığı versin.

Alternatif: >>> İndir

1.ayeti

Zâriyât 1

Vez zâriyâti zerven.
بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَٱلذَّٰرِيَٰتِ ذَرْوًا
(1-6) Tozutup savuranlara, ağırlık taşıyanlara, kolaylıkla akanlara, iş bölüştürenlere andolsun ki, size vaad olunan şey elbette doğrudur. Hesap ve ceza mutlaka gerçekleşecektir.

2.ayeti

Zâriyât 2

Fel hâmilâti vırken.
فَٱلْحَٰمِلَٰتِ وِقْرًا
(1-6) Tozutup savuranlara, ağırlık taşıyanlara, kolaylıkla akanlara, iş bölüştürenlere andolsun ki, size vaad olunan şey elbette doğrudur. Hesap ve ceza mutlaka gerçekleşecektir.

3.ayeti

Zâriyât 3

Fel câriyâti yusren.
فَٱلْجَٰرِيَٰتِ يُسْرًا
(1-6) Tozutup savuranlara, ağırlık taşıyanlara, kolaylıkla akanlara, iş bölüştürenlere andolsun ki, size vaad olunan şey elbette doğrudur. Hesap ve ceza mutlaka gerçekleşecektir.

4.ayeti

Zâriyât 4

Fel mukassimâti.
فَٱلْمُقَسِّمَٰتِ أَمْرًا
(1-6) Tozutup savuranlara, ağırlık taşıyanlara, kolaylıkla akanlara, iş bölüştürenlere andolsun ki, size vaad olunan şey elbette doğrudur. Hesap ve ceza mutlaka gerçekleşecektir.

5.ayeti

Zâriyât 5

İnnemâ tûadûne le sâdikûn.
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ
(1-6) Tozutup savuranlara, ağırlık taşıyanlara, kolaylıkla akanlara, iş bölüştürenlere andolsun ki, size vaad olunan şey elbette doğrudur. Hesap ve ceza mutlaka gerçekleşecektir.

6.ayeti

Zâriyât 6

Ve inned dîne le vâkıu(vâkıun).
وَإِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٌ
(1-6) Tozutup savuranlara, ağırlık taşıyanlara, kolaylıkla akanlara, iş bölüştürenlere andolsun ki, size vaad olunan şey elbette doğrudur. Hesap ve ceza mutlaka gerçekleşecektir.

7.ayeti

Zâriyât 7

Ves semâi zâtil hubuki.
وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلْحُبُكِ
(7-8) Yollara (yıldızların dolaştığı yörüngelere) sahip göğe andolsun ki, muhakkak siz, (peygamber hakkında) çelişkili sözler söylüyorsunuz.

8.ayeti

Zâriyât 8

İnnekum le fî kavlin muhtelifin.
إِنَّكُمْ لَفِى قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ
(7-8) Yollara (yıldızların dolaştığı yörüngelere) sahip göğe andolsun ki, muhakkak siz, (peygamber hakkında) çelişkili sözler söylüyorsunuz.

9.ayeti

Zâriyât 9

Yû’feku anhu men ufik(ufike).
يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ
Ondan (Peygamber’den) çevrilen çevrilir.

10.ayeti

Zâriyât 10

Kutilel harrâsûne.
قُتِلَ ٱلْخَرَّٰصُونَ
(10-11) Cehalet içinde gaflete dalmış olan (ve “Muhammed şairdir, delidir” diyen) yalancılar kahrolsun!

11.ayeti

Zâriyât 11

Ellezîne hum fî gamretin sâhûne.
ٱلَّذِينَ هُمْ فِى غَمْرَةٍ سَاهُونَ
(10-11) Cehalet içinde gaflete dalmış olan (ve “Muhammed şairdir, delidir” diyen) yalancılar kahrolsun!

12.ayeti

Zâriyât 12

Yes’elûne eyyâne yevmud dîn(dîni).
يَسْـَٔلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ ٱلدِّينِ
“Ceza günü ne zaman?” diye sorarlar.

13.ayeti

Zâriyât 13

Yevme hum alen nâri yuftenûne.
يَوْمَ هُمْ عَلَى ٱلنَّارِ يُفْتَنُونَ
(13-14) Ateş üzerinde azaba uğratılacakları gün (görevli melekler onlara şöyle der): “Azabınızı tadın! İşte acele isteyip durduğunuz şey budur.”

14.ayeti

Zâriyât 14

Zûkû fitnetekum, hâzellezî kuntum bihî testa’cilûn(testa’cilûne).
ذُوقُوا۟ فِتْنَتَكُمْ هَٰذَا ٱلَّذِى كُنتُم بِهِۦ تَسْتَعْجِلُونَ
(13-14) Ateş üzerinde azaba uğratılacakları gün (görevli melekler onlara şöyle der): “Azabınızı tadın! İşte acele isteyip durduğunuz şey budur.”

15.ayeti

Zâriyât 15

İnnel muttekîne fî cennâtin ve uyûnin.
إِنَّ ٱلْمُتَّقِينَ فِى جَنَّٰتٍ وَعُيُونٍ
(15-16) Şüphesiz Allah’a karşı gelmekten sakınanlar, Rablerinin kendilerine verdiği şeyleri alarak cennetlerde ve pınar başlarında bulunurlar. Şüphesiz onlar bundan önce iyilik yapan kimselerdi.

16.ayeti

Zâriyât 16

Âhizîne mâ âtâhum rabbuhum, innehum kânû kable zâlike muhsinîn(muhsinîne).
ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمْ رَبُّهُمْ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا۟ قَبْلَ ذَٰلِكَ مُحْسِنِينَ
(15-16) Şüphesiz Allah’a karşı gelmekten sakınanlar, Rablerinin kendilerine verdiği şeyleri alarak cennetlerde ve pınar başlarında bulunurlar. Şüphesiz onlar bundan önce iyilik yapan kimselerdi.

17.ayeti

Zâriyât 17

Kânû kalîlen minel leyli mâ yehceûn(yehceûne).
كَانُوا۟ قَلِيلًا مِّنَ ٱلَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ
Geceleri pek az uyurlardı.

18.ayeti

Zâriyât 18

Ve bil eshârihum yestağfirûne.
وَبِٱلْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ
Seherlerde bağışlama dilerlerdi.

19.ayeti

Zâriyât 19

Ve fî emvâlihim hakkun lis sâili vel mahrûmi.
وَفِىٓ أَمْوَٰلِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّآئِلِ وَٱلْمَحْرُومِ
Mallarında (yardım) isteyen ve (iffetinden dolayı isteyemeyip) mahrum olanlar için bir hak vardır.

20.ayeti

Zâriyât 20

Ve fîl ardı âyâtun lil mûkınîne.
وَفِى ٱلْأَرْضِ ءَايَٰتٌ لِّلْمُوقِنِينَ
(20-21) Kesin olarak inananlar için yeryüzünde ve kendi nefislerinizde birçok alametler vardır. Hâlâ görmüyor musunuz?

21.ayeti

Zâriyât 21

Ve fî enfusikum, e fe lâ tubsirûn(tubsirûne).
وَفِىٓ أَنفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ
(20-21) Kesin olarak inananlar için yeryüzünde ve kendi nefislerinizde birçok alametler vardır. Hâlâ görmüyor musunuz?

22.ayeti

Zâriyât 22

Ve fîs semâi rızkukum ve mâ tûadûn(tûadûne).
وَفِى ٱلسَّمَآءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ
Gökte rızkınız ve size vaad olunan şeyler vardır.

23.ayeti

Zâriyât 23

Fe ve rabbis semâi vel ardı innehu le hakkun misle mâ ennekum tentıkûn(tentıkûne).
فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلْأَرْضِ إِنَّهُۥ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَآ أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ
Göğün ve yerin Rabbine andolsun ki o (size va’dolunanlar), sizin konuşmanız gibi gerçektir.

24.ayeti

Zâriyât 24

Hel etâke hadîsu dayfi ibrâhîmel mukremîn(mukremîne).
هَلْ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَٰهِيمَ ٱلْمُكْرَمِينَ
(Ey Muhammed!) İbrahim’in ağırlanan misafirlerinin haberi sana geldi mi?

25.ayeti

Zâriyât 25

İz dehalû aleyhi fe kâlû selâmâ(selâmen), kâle selâm(selâmun), kavmun munkerûn(munkerûne).
إِذْ دَخَلُوا۟ عَلَيْهِ فَقَالُوا۟ سَلَٰمًا ۖ قَالَ سَلَٰمٌ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ
Hani onlar, İbrahim’in yanına varmışlar ve “Selâm olsun sana!” demişlerdi. O da “Size de selâm olsun.” demiş, “Bunlar tanınmamış (yabancı) kimseler” (diye düşünmüştü).

26.ayeti

Zâriyât 26

Fe râga ilâ ehlihî fe câe bi iclin semînin.
فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهْلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ
Hissettirmeden ailesinin yanına gidip, (pişirilmiş) semiz bir buzağı getirdi.

27.ayeti

Zâriyât 27

Fe karrebehû ileyhim kâle e lâ te’kulûn(te’kulûne).
فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ
Onu önlerine koydu. “Yemez misiniz?” dedi.

28.ayeti

Zâriyât 28

Fe evcese minhum hîfeh(hîfeten), kâlû lâ tehaf, ve beşşerûhu bi gulâmin alîm(alîmin).
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً ۖ قَالُوا۟ لَا تَخَفْ ۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٍ
(Yemediklerini görünce) onlardan İbrahim’in içine bir korku düştü. Onlar, “korkma” dediler ve onu bilgin bir oğul ile müjdelediler.

29.ayeti

Zâriyât 29

Fe akbeletimreetuhu fî sarretin fe sakket vechehâ ve kâlet acûzun akîmun.
فَأَقْبَلَتِ ٱمْرَأَتُهُۥ فِى صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ
Bunun üzerine karısı bir çığlık kopararak yönelip elini yüzüne vurdu. “Ben kısır bir kocakarıyım (nasıl çocuğum olabilir?)” dedi.

30.ayeti

Zâriyât 30

Kâlû kezâliki kâle rabbuk(rabbuki), innehu huvel hakîmul alîmu.
قَالُوا۟ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ ۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلْحَكِيمُ ٱلْعَلِيمُ
Onlar dediler ki: “Rabbin böyle buyurdu. Şüphesiz O, hüküm ve hikmet sahibidir, hakkıyla bilendir.”

31.ayeti

Zâriyât 31

Kâle fe mâ hatbukum eyyuhel murselûn(murselûne).
۞ قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا ٱلْمُرْسَلُونَ
İbrahim, onlara: “O hâlde asıl işiniz nedir ey elçiler?” dedi.

32.ayeti

Zâriyât 32

Kâlû innâ ursilnâ ilâ kavmin mucrimîne.
قَالُوٓا۟ إِنَّآ أُرْسِلْنَآ إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ
(32-34) Onlar şöyle dediler: “Biz suçlu bir kavme (Lût’un kavmine), üzerlerine çamurdan, pişirilmiş ve Rabbinin katında haddi aşanlar için belirlenmiş taşlar yağdırmak için gönderildik.”

33.ayeti

Zâriyât 33

Li nursile aleyhim hıcâreten min tînin.
لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ
(32-34) Onlar şöyle dediler: “Biz suçlu bir kavme (Lût’un kavmine), üzerlerine çamurdan, pişirilmiş ve Rabbinin katında haddi aşanlar için belirlenmiş taşlar yağdırmak için gönderildik.”

34.ayeti

Zâriyât 34

Musevvemeten inde rabbike lil musrifîn(musrifîne).
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ
(32-34) Onlar şöyle dediler: “Biz suçlu bir kavme (Lût’un kavmine), üzerlerine çamurdan, pişirilmiş ve Rabbinin katında haddi aşanlar için belirlenmiş taşlar yağdırmak için gönderildik.”

35.ayeti

Zâriyât 35

Fe ahrecnâ men kâne fîhâ minel mû’minîn(mû’minîne).
فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ
Orada (Lût’un yöresinde) bulunan mü’minleri çıkardık.

36.ayeti

Zâriyât 36

Fe mâ vecednâ fîhâ gayre beytin minel muslimîn(muslimîne).
فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ ٱلْمُسْلِمِينَ
Zaten orada bir ev halkından başka müslüman bulamadık.

37.ayeti

Zâriyât 37

Ve tereknâ fîhâ âyeten lillezîne yahâfûnel azâbel elîm(elîme).
وَتَرَكْنَا فِيهَآ ءَايَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلْعَذَابَ ٱلْأَلِيمَ
Orada, elem dolu azaptan korkacaklar için bir ibret bıraktık.

38.ayeti

Zâriyât 38

Ve fî mûsâ iz erselnâhu ilâ fir’avne bi sultânin mubînin.
وَفِى مُوسَىٰٓ إِذْ أَرْسَلْنَٰهُ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطَٰنٍ مُّبِينٍ
Mûsâ kıssasında da ibret vardır. Hani biz onu açık bir delil ile Firavun’a göndermiştik.

39.ayeti

Zâriyât 39

Fe tevellâ bi ruknihî ve kâle sâhırun ev mecnûnun.
فَتَوَلَّىٰ بِرُكْنِهِۦ وَقَالَ سَٰحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
O ise kuvvetine güvenerek yüz çevirdi ve “Bu bir büyücü veya delidir” dedi.

40.ayeti

Zâriyât 40

Fe ehaznâhu ve cunûdehu fe nebeznâhum fîl yemmi ve huve mulîm(mulîmun).
فَأَخَذْنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذْنَٰهُمْ فِى ٱلْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ
Bunun üzerine biz de kendisini ve ordularını yakalayıp denize attık. O ise (pişman olmuş), kendini kınıyordu.

41.ayeti

Zâriyât 41

Ve fî âdin iz erselnâ aleyhimur rîhal akîm(akîme).
وَفِى عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلْعَقِيمَ
Âd kavminde de ibretler vardır. Hani onların üzerine köklerini kesen rüzgârı göndermiştik.

42.ayeti

Zâriyât 42

Mâ tezeru min şey’in etet aleyhi illâ cealethu ker remîm (remîmi ).
مَا تَذَرُ مِن شَىْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَٱلرَّمِيمِ
Üzerine uğradığı hiçbir şeyi bırakmıyor, mutlaka onu kül ediyordu.

43.ayeti

Zâriyât 43

Ve fî semûde iz kîle lehum temetteû hattâ hînin.
وَفِى ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا۟ حَتَّىٰ حِينٍ
Semûd kavminde de ibretler vardır. Hani onlara, “Bir süreye kadar faydalanın bakalım” denmişti.

44.ayeti

Zâriyât 44

Fe atev an emri rabbihim fe ehazethumus sâikatu ve hum yanzurûn(yanzurûne).
فَعَتَوْا۟ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ
Derken Rablerinin emrinden uzaklaşıp azmışlardı. Bu yüzden bakınıp dururken kendilerini yıldırım çarpıvermişti.

45.ayeti

Zâriyât 45

Fe mestetâû min kıyâmin ve mâ kânû muntesirîne.
فَمَا ٱسْتَطَٰعُوا۟ مِن قِيَامٍ وَمَا كَانُوا۟ مُنتَصِرِينَ
Artık, ne yerlerinden kalkmaya güçleri yetti, ne de başkasından yardım görebildiler.

46.ayeti

Zâriyât 46

Ve kavme nûhın min kabl(kablu), inne hum kânû kavmen fâsıkîn(fâsıkîne).
وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا۟ قَوْمًا فَٰسِقِينَ
Bunlardan önce de Nûh kavmini helâk etmiştik. Çünkü onlar fâsık bir toplum idiler.

47.ayeti

Zâriyât 47

Ves semâe beneynâhâ bi eydin ve innâ le mûsiûn(mûsiûne).
وَٱلسَّمَآءَ بَنَيْنَٰهَا بِأَيْي۟دٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ
Göğü kudretimizle biz kurduk ve şüphesiz bizim (her şeye) gücümüz yeter.

48.ayeti

Zâriyât 48

Vel arda fereşnâhâ fe ni’mel mâhidûn(mâhidûne).
وَٱلْأَرْضَ فَرَشْنَٰهَا فَنِعْمَ ٱلْمَٰهِدُونَ
Yeri de biz döşedik. Biz ne güzel döşeyiciyiz.

49.ayeti

Zâriyât 49

Ve min kulli şey’in halaknâ zevceynî leallekum tezekkerûn(tezekkerûne).
وَمِن كُلِّ شَىْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ
Düşünüp ibret alasınız diye her şeyden (erkekli dişili) iki eş yarattık.

50.ayeti

Zâriyât 50

Fe firrû ilâllâh(ilâllâhi), innî lekum minhu nezîrun mubîn(mubînun).
فَفِرُّوٓا۟ إِلَى ٱللَّهِ ۖ إِنِّى لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ
O hâlde Allah’a koşun. Şüphesiz ben, size O’nun katından gönderilmiş açık bir uyarıcıyım.

51.ayeti

Zâriyât 51

Ve lâ tec’alû meallâhi ilâhen âhar(âhara), innî lekum minhu nezîrun mubîn(mubînun).
وَلَا تَجْعَلُوا۟ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ ۖ إِنِّى لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ
Allah ile beraber başka bir ilâh edinmeyin. Gerçekten ben, size, Allah tarafından gönderilmiş açık bir uyarıcıyım.

52.ayeti

Zâriyât 52

Kezâlike mâ etellezîne min kablihim min resûlin illâ kâlû sâhırun ev mecnûn(mecnûnun).
كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا۟ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
İşte böyle! Onlardan öncekilere hiçbir peygamber gelmemişti ki, “O bir büyücüdür” yahut “bir delidir” demiş olmasınlar.

53.ayeti

Zâriyât 53

E tevâsav bih(bihî), bel hum kavmun tâgûn(tâgûne).
أَتَوَاصَوْا۟ بِهِۦ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ
Onlar bunu birbirlerine tavsiye mi ettiler (ki hep aynı şeyleri söylüyorlar)? Hayır, onlar azgın bir topluluktur.

54.ayeti

Zâriyât 54

Fe tevelle anhum fe mâ ente bi melûm(melûme).
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٍ
Onun için, onlardan yüz çevir. Artık kınanacak değilsin.

55.ayeti

Zâriyât 55

Ve zekkir fe innez zikrâ tenfeul mû’minîn(mû’minîne).
وَذَكِّرْ فَإِنَّ ٱلذِّكْرَىٰ تَنفَعُ ٱلْمُؤْمِنِينَ
Sen yine de öğüt ver. Çünkü öğüt mü’minlere fayda verir.

56.ayeti

Zâriyât 56

Ve mâ halaktul cinne vel inse illâ li ya´budûn(ya´budûni).
وَمَا خَلَقْتُ ٱلْجِنَّ وَٱلْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ
Ben cinleri ve insanları, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.

57.ayeti

Zâriyât 57

Mâ urîdu minhum min rızkın ve mâ urîdu en yut’imûni.
مَآ أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَآ أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ
Ben, onlardan bir rızık istemiyorum. Bana yedirmelerini de istemiyorum.

58.ayeti

Zâriyât 58

İnnallâhe huver rezzâku zul kuvvetil metîn(metînu).
إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلْقُوَّةِ ٱلْمَتِينُ
Şüphesiz Allah rızık verendir, güçlüdür, çok kuvvetlidir.

59.ayeti

Zâriyât 59

Fe inne lillezîne zalemû zenûben misle zenûbi ashâbihim fe lâ yesta’cilûni.
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا۟ ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَٰبِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ
Şüphesiz zulmedenler için (önceki müşrik) arkadaşlarının azap payı gibi payları vardır. Artık azabımı acele istemesinler.

60.ayeti

Zâriyât 60

Fe veylun lillezîne keferû min yevmihimullezî yûadûn(yûadûne).
فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا۟ مِن يَوْمِهِمُ ٱلَّذِى يُوعَدُونَ
Uyarıldıkları günlerinden dolayı vay o inkâr edenlerin hâline!

önceki sure
Kaf Suresi Sonraki Sure
Tur Suresi

< - >