Kalem suresi türkçe okunuş sesli takip

Kuranı kerimin 68 sıradaki 68. suresi (68. sure) Kalem suresinin Kolay ezberleme ve doğru okuma için okunuşu ile latin harflerle yazılışını ve anlamını en kolay anlaşılan şekilde biraraya getirdik. dilerseniz mp3 olarak bu sureyi indirebilirsiniz. Allah Blogumdan faydalananlara zihin açıklığı versin.

Alternatif: >>> İndir

1.ayeti

Kalem 1

Nûn vel kalemi ve mâ yesturûn(yesturûne).
بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ نٓ ۚ وَٱلْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ
(1-2) Nûn. (Ey Muhammed) Andolsun kaleme ve satır satır yazdıklarına ki, sen Rabbinin nimeti sayesinde, bir deli değilsin.

2.ayeti

Kalem 2

Mâ ente bi ni’meti rabbike bi mecnûn(mecnûnin).
مَآ أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ
(1-2) Nûn. (Ey Muhammed) Andolsun kaleme ve satır satır yazdıklarına ki, sen Rabbinin nimeti sayesinde, bir deli değilsin.

3.ayeti

Kalem 3

Ve inne leke le ecren gayre memnûn(memnûnin).
وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ
Şüphesiz sana tükenmez bir mükâfat vardır.

4.ayeti

Kalem 4

Ve inneke le alâ hulukın azîm(azîmin).
وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ
Sen elbette yüce bir ahlâk üzeresin.

5.ayeti

Kalem 5

Fe se tubsıru ve yubsırûn(yubsırûne).
فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ
(5-6) Hanginizin deli olduğunu yakında sen de göreceksin, onlar da görecekler.

6.ayeti

Kalem 6

Bi eyyikumul meftûn(meftûnu).
بِأَييِّكُمُ ٱلْمَفْتُونُ
(5-6) Hanginizin deli olduğunu yakında sen de göreceksin, onlar da görecekler.

7.ayeti

Kalem 7

İnne rabbeke huve a’lemu bi men dalle an sebîlihî ve huve a’lemu bil muhtedîn(muhtedîne).
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعْلَمُ بِٱلْمُهْتَدِينَ
Şüphesiz senin Rabbin, kendi yolundan sapan kişiyi daha iyi bilir. O, hidayete erenleri de daha iyi bilir.

8.ayeti

Kalem 8

Fe lâ tutııl mukezzibîn(mukezzibîne).
فَلَا تُطِعِ ٱلْمُكَذِّبِينَ
O hâlde yalanlayanlara boyun eğme.

9.ayeti

Kalem 9

Veddû lev tudhinu fe yudhinûn(yudhinûne).
وَدُّوا۟ لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ
İstediler ki, yumuşak davranasın, böylece onlar da yumuşak davransınlar.

10.ayeti

Kalem 10

Ve lâ tutı’ kulle hallâfin mehîn(mehînin).
وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ
(10-14) Yemin edip duran, aşağılık, daima kusur arayıp kınayan, durmadan söz taşıyan, iyiliği hep engelleyen, saldırgan, günaha dadanmış, kaba saba; bütün bunların ötesinde bir de soysuz olan kimseye mal ve oğulları vardır diye, sakın boyun eğme.

11.ayeti

Kalem 11

Hemmâzin meşşâin bi nemîm(nemîmin).
هَمَّازٍ مَّشَّآءٍۭ بِنَمِيمٍ
(10-14) Yemin edip duran, aşağılık, daima kusur arayıp kınayan, durmadan söz taşıyan, iyiliği hep engelleyen, saldırgan, günaha dadanmış, kaba saba; bütün bunların ötesinde bir de soysuz olan kimseye mal ve oğulları vardır diye, sakın boyun eğme.

12.ayeti

Kalem 12

Mennâın lil hayri mu’tedin esîm(esîmin).
مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ
(10-14) Yemin edip duran, aşağılık, daima kusur arayıp kınayan, durmadan söz taşıyan, iyiliği hep engelleyen, saldırgan, günaha dadanmış, kaba saba; bütün bunların ötesinde bir de soysuz olan kimseye mal ve oğulları vardır diye, sakın boyun eğme.

13.ayeti

Kalem 13

Utullin ba’de zâlike zenîm(zenîmin).
عُتُلٍّۭ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ
(10-14) Yemin edip duran, aşağılık, daima kusur arayıp kınayan, durmadan söz taşıyan, iyiliği hep engelleyen, saldırgan, günaha dadanmış, kaba saba; bütün bunların ötesinde bir de soysuz olan kimseye mal ve oğulları vardır diye, sakın boyun eğme.

14.ayeti

Kalem 14

En kâne zâ mâlin ve benîn(benîne).
أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ
(10-14) Yemin edip duran, aşağılık, daima kusur arayıp kınayan, durmadan söz taşıyan, iyiliği hep engelleyen, saldırgan, günaha dadanmış, kaba saba; bütün bunların ötesinde bir de soysuz olan kimseye mal ve oğulları vardır diye, sakın boyun eğme.

15.ayeti

Kalem 15

İzâ tutlâ aleyhi âyâtunâ kâle esâtîrul evvelîn(evvelîne).
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلْأَوَّلِينَ
Âyetlerimiz kendisine okunduğu zaman, “Öncekilerin masalları!” der.

16.ayeti

Kalem 16

Se nesimuhu alel hurtûm(hurtûmi).
سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلْخُرْطُومِ
Yakında biz onun burnunu damgalayacağız.

17.ayeti

Kalem 17

İnnâ belevnâhum ke mâ belevnâ ashâbel cenneh(cenneti), iz aksemûle yasri munnehâ musbihîn(musbihîne).
إِنَّا بَلَوْنَٰهُمْ كَمَا بَلَوْنَآ أَصْحَٰبَ ٱلْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا۟ لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ
Şüphesiz biz, vaktiyle “bahçe sahipleri”ne belâ verdiğimiz gibi, onlara (Mekkeli inkârcılara) da belâ verdik. Hani o bahçe sahipleri, sabah erkenden (fakirler gelmeden) bahçenin ürünlerini devşirmeye yemin etmişlerdi.

18.ayeti

Kalem 18

Ve lâ yestesnûn(yestesnûne).
وَلَا يَسْتَثْنُونَ
(Bunu tasarlarken) istisna da yapmıyorlardı. (“İnşaallah” demiyorlardı.)

19.ayeti

Kalem 19

Fe tâfe aleyhâ tâifun min rabbike ve hum nâimûn(nâimûne).
فَطَافَ عَلَيْهَا طَآئِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَآئِمُونَ
Nihayet onlar uykuda iken Rabbinden bir afet (ateş) bahçeyi sardı.

20.ayeti

Kalem 20

Fe asbahat kes sarîm(sarîmi).
فَأَصْبَحَتْ كَٱلصَّرِيمِ
Böylece bahçe, (anızı) yakılmış toprağa döndü.

21.ayeti

Kalem 21

Fe tenâdev musbihîn(musbihîne).
فَتَنَادَوْا۟ مُصْبِحِينَ
(21-22) Derken, sabahleyin birbirlerine, “Haydi, eğer ürününüzü devşirecekseniz erkenden gidin” diye seslendiler.

22.ayeti

Kalem 22

Enıgdû alâ harsikum in kuntum sârımîn(sârımîne).
أَنِ ٱغْدُوا۟ عَلَىٰ حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَٰرِمِينَ
(21-22) Derken, sabahleyin birbirlerine, “Haydi, eğer ürününüzü devşirecekseniz erkenden gidin” diye seslendiler.

23.ayeti

Kalem 23

Fentalekû ve hum yetehâfetûn(yetehâfetûne).
فَٱنطَلَقُوا۟ وَهُمْ يَتَخَٰفَتُونَ
(23-24) Bunun üzerine, “Sakın, bugün orada hiçbir yoksul yanınıza sokulmasın” diye fısıldaşarak yola koyuldular.

24.ayeti

Kalem 24

En lâ yedhulennehel yevme aleykum miskîn(miskînun).
أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا ٱلْيَوْمَ عَلَيْكُم مِّسْكِينٌ
(23-24) Bunun üzerine, “Sakın, bugün orada hiçbir yoksul yanınıza sokulmasın” diye fısıldaşarak yola koyuldular.

25.ayeti

Kalem 25

Ve gadev alâ hardin kâdirîn(kâdirîne).
وَغَدَوْا۟ عَلَىٰ حَرْدٍ قَٰدِرِينَ
(Yoksullara yardım etmeğe) güçleri yettiği hâlde (böyle söyleyerek) erkenden yola çıktılar.

26.ayeti

Kalem 26

Fe lemmâ reevhâ kâlû innâ le dâllûn(dâllûne).
فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوٓا۟ إِنَّا لَضَآلُّونَ
Fakat bahçeyi o hâlde gördüklerinde, “Biz mutlaka yolumuzu şaşırmış olmalıyız!” dediler.

27.ayeti

Kalem 27

Bel nahnu mahrûmûn(mahrûmûne).
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ
(Gerçeği anlayınca da), “Hayır, meğer biz mahrum bırakılmışız!” dediler.

28.ayeti

Kalem 28

Kâle evsatuhum e lem ekul lekum levlâ tusebbihûn(tusebbihûne).
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ
Onların en akl-ı selim sahibi olanı, “Ben size ‘Rabbinizi tespih etseydiniz ya! dememiş miydim?” dedi.

29.ayeti

Kalem 29

Kâlû subhâne rabbinâ innâ kunnâ zâlimîn(zâlimîne).
قَالُوا۟ سُبْحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
Onlar, “Rabbimizi tesbih ederiz (yüceltiriz). Şüphesiz biz zalim kimseler imişiz” dediler.

30.ayeti

Kalem 30

Fe akbele ba’duhum alâ ba’dın yetelâvemûn(yetelâvemûne).
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَلَٰوَمُونَ
Bunun üzerine birbirlerini kınamaya başladılar.

31.ayeti

Kalem 31

Kâlû yâ veylenâ innâ kunnâ tâgîn(tâgîne).
قَالُوا۟ يَٰوَيْلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ
Şöyle dediler: “Yazıklar olsun bize! Gerçekten biz azgın kişilermişiz!”

32.ayeti

Kalem 32

Asâ rabbunâ en yubdilenâ hayren minhâ innâ ilâ rabbinâ râgıbûn(râgıbûne).
عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ
“Umulur ki, Rabbimiz bize bunun yerine daha iyisini verir. Çünkü biz artık Rabbimizi arzulayanlarız.”

33.ayeti

Kalem 33

Kezâlikel azâb(azâbu), ve le azâbul âhıreti ekber(ekberu), lev kânû ya’lemûn(ya’lemûne).
كَذَٰلِكَ ٱلْعَذَابُ ۖ وَلَعَذَابُ ٱلْءَاخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا۟ يَعْلَمُونَ
İşte böyledir azap! Ahiret azabı ise elbette daha büyüktür; ah bir bilselerdi!

34.ayeti

Kalem 34

İnne lil muttekîne ınde rabbihim cennâtin naîm(naîmi).
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ
Şüphesiz Allah’a karşı gelmekten sakınanlar için Rableri katında Naîm cennetleri vardır.

35.ayeti

Kalem 35

E fe necalul muslimîne kel mucrimîn(mucrimîne).
أَفَنَجْعَلُ ٱلْمُسْلِمِينَ كَٱلْمُجْرِمِينَ
Biz müslümanları suçlular gibi kılar mıyız?

36.ayeti

Kalem 36

Mâ lekum, keyfe tahkumûn(tahkumûne).
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
Size ne oluyor, nasıl hüküm veriyorsunuz?

37.ayeti

Kalem 37

Em lekum kitâbun fîhi tedrusûn(tedrusûne).
أَمْ لَكُمْ كِتَٰبٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ
Yoksa size ait bir kitabınız var da (bu batıl hükümleri) ondan mı okuyorsunuz?

38.ayeti

Kalem 38

İnne lekum fîhi lemâ tehayyerûn(tehayyerûne).
إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ
Onda, “Seçip beğendiğiniz her şey mutlaka sizindir” (diye mi yazılı?)

39.ayeti

Kalem 39

Em lekum eymânun aleynâ bâligatun ilâ yevmil kıyâmeti inne lekum lemâ tahkumûn(tahkumûne).
أَمْ لَكُمْ أَيْمَٰنٌ عَلَيْنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوْمِ ٱلْقِيَٰمَةِ ۙ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ
Yahut bizden, her ne hükmederseniz mutlaka öyle olacağına dair Kıyamete kadar sürecek kesin sözler mi aldınız?

40.ayeti

Kalem 40

Sel hum eyyuhum bi zâlike zeîm(zeîmun).
سَلْهُمْ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ
Sor onlara: “Onların hangisi bu (iddianın doğruluğu)na kefildir?”

41.ayeti

Kalem 41

Em lehum şurekâu, fel ye’tû bi şurekâihim in kânû sâdikîn(sâdikîne).
أَمْ لَهُمْ شُرَكَآءُ فَلْيَأْتُوا۟ بِشُرَكَآئِهِمْ إِن كَانُوا۟ صَٰدِقِينَ
Yoksa onların ortakları mı var? Doğru söyleyenler iseler, haydi getirsinler ortaklarını!

42.ayeti

Kalem 42

Yevme yukşefu an sâkın ve yud’avne iles sucûdi fe lâ yestetîûn(yestetîûne).
يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ
(42-43) Baldırların açılacağı (işlerin zorlaşacağı) ve kâfirlerin secdeye çağrılıp da gözleri düşmüş ve kendilerini zillet kaplamış bir hâlde buna güç yetiremeyecekleri günü (Kıyamet gününü) düşün. Hâlbuki onlar sağlıklarında secde etmeye çağrılıyorlar (ve buna yanaşmıyorlar)dı.

43.ayeti

Kalem 43

Hâşiaten ebsâruhum terhekuhum zilleh(zilletun), ve kad kânû yud’avne iles sucûdi ve hum sâlimûn(sâlimûne).
خَٰشِعَةً أَبْصَٰرُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ وَقَدْ كَانُوا۟ يُدْعَوْنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَهُمْ سَٰلِمُونَ
(42-43) Baldırların açılacağı (işlerin zorlaşacağı) ve kâfirlerin secdeye çağrılıp da gözleri düşmüş ve kendilerini zillet kaplamış bir hâlde buna güç yetiremeyecekleri günü (Kıyamet gününü) düşün. Hâlbuki onlar sağlıklarında secde etmeye çağrılıyorlar (ve buna yanaşmıyorlar)dı.

44.ayeti

Kalem 44

Fe zernî ve men yukezzibu bi hâzel hadîs(hadîsi), se nestedricuhum min haysu lâ ya’lemûn(ya’lemûne).
فَذَرْنِى وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلْحَدِيثِ ۖ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ
(Ey Muhammed!) Bu sözü (Kur’an’ı) yalanlayanlarla beni baş başa bırak. Biz onları bilemeyecekleri biçimde adım adım helâka yaklaştıracağız.

45.ayeti

Kalem 45

Ve umlî lehum, inne keydî metîn(metînun).
وَأُمْلِى لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِى مَتِينٌ
Onlara mühlet veriyorum. Şüphesiz benim tuzağım sağlamdır.

46.ayeti

Kalem 46

Em tes’eluhum ecren fe hum min magremin muskalûn(muskalûne).
أَمْ تَسْـَٔلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ
Yoksa sen onlardan bir ücret istiyorsun da onlar bu yüzden ağır bir borç yükü altına mı girmişlerdir?

47.ayeti

Kalem 47

Em inde humul gaybu fehum yektubûn(yektubûne).
أَمْ عِندَهُمُ ٱلْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ
Yahut gayb (Levh-i Mahfuz) kendi yanlarında da onlar mı (bundan aktarıp) yazıyorlar?

48.ayeti

Kalem 48

Fasbir li hukmi rabbike ve lâ tekun ke sâhıbil hût(hûti), iz nâdâ ve huve mekzûm(mekzûmun).
فَٱصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلْحُوتِ إِذْ نَادَىٰ وَهُوَ مَكْظُومٌ
Sen, Rabbinin hükmüne sabret. Balık sahibi (Yûnus) gibi olma. Hani o, (balığın karnında) kederli bir hâlde Rabbine yakarmıştı.

49.ayeti

Kalem 49

Levlâ en tedârekehu ni’metun min rabbihî le nubize bil arâi ve huve mezmûm(mezmûmun).
لَّوْلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلْعَرَآءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ
Şayet Rabbinden ona bir nimet yetişmemiş olsaydı, o mutlaka kınanmış bir hâlde ıssız bir yere atılacaktı.

50.ayeti

Kalem 50

Fectebâhu rabbuhu fe cealehu mines sâlihîn(sâlihîne).
فَٱجْتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ
(Fakat böyle olmadı.) Rabbi onu (peygamber olarak) seçti ve salih kimselerden kıldı.

51.ayeti

Kalem 51

Ve in yekâdullezîne keferû le yuzlikûneke bi ebsârihim lemmâ semîûz zikra ve yekûlûne innehu le mecnûn(mecnûnun).
وَإِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَٰرِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا۟ ٱلذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجْنُونٌ
Şüphesiz inkâr edenler Zikr’i (Kur’an’ı) duydukları zaman neredeyse seni gözleriyle devirecekler. (Senin için,) “Hiç şüphe yok o bir delidir” diyorlar.

52.ayeti

Kalem 52

Ve mâ huve illâ zikrun lil âlemîn(âlemîne).
وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَٰلَمِينَ
Hâlbuki o (Kur’an), âlemler için ancak bir öğüttür.

< - >